ευθημονούμαι

εὐθημονοῡμαι, -έομαι (ΑΜ, Μ και εὐθημονῶ, -έω) [ευθήμων]

1. τακτοποιώ, ευθετώ («εὐθημονεῑσθαι τὰ κατὰ τὰς αὑτῶν οἰκήσεις», Πλάτ.)

2. βρίσκομαι στην κατάλληλη θέση.